Ξεκινήσαμε περίπου στις 10:00 το πρωί της Τετάρτης από το λιμάνι του Νέου Μαρμαρά. Από την πρώτη στιγμή ο Γιάννης (ο καπετάνιος, συνεργάτης και πλέον φίλος) μας έκανε να νιώσουμε άνετα και να εξοικοιωθούμε με το σκάφος και τις ιδιοτροπίες του χώρου. Σκάφος είναι και όχι ενοικιαζόμενο δωμάτιο. Μας περιέγραψε βασικές διαδικασίες κυρίως για λόγους ασφάλειας κατά το ταξίδι μας. Τακτοποιήσαμε τις προμήθειες και μετά απο έναν γρήγορο πρωϊνό καφέ είμασταν έτοιμοι να σαλπάρουμε.
Η διαδρομή μας θα ήταν λίγο διαφορετική απο αυτές που μπορεί να επιλέξει ένας επισκέπτης του HalkidikiTravel και αυτό γιατί προτιμήσαμε να περάσουμε περισσότερο χρόνο μέσα στη θάλασσα και να πάμε σε πολύ συγκεκριμένα μέρη τα οποία ήταν αρκετά απομακρυσμένα το ένα από το άλλο.
Δυστυχώς ο πολύ καλός και χωρίς ιδιαίτερο άνεμο καιρός δεν μας επέτρεψε να ανοίξουμε πανιά για πολύ ώρα. Όσο όμως τα καταφέραμε ήταν κάτι μοναδικό.
Πρώτη στάση το νησί «Χελώνα». Μοναδικά καταπράσινα νερά και σαν μικρά παιδιά είχαμε την ευκαρία να κάνουμε ατελείωτες βουτιές απο το σκάφος. Στη συνέχεια επιλέξαμε κάτι πιο «κοσμοπολίτικο» και έτσι ξεκινήσαμε για την επόμενη στάση μας στην παραλία Παλιουρίου. Εδώ με μια μικρή βαρκούλα και αρκετό κουπί καθώς το ιστιοπλοϊκό «δένει» σε βάθος μεγαλύτερο απο 5 μέτρα και μακριά απο τον κόσμο που κολυμπάει απολαύσαμε ένα καφεδάκι στο beach bar που βρίσκεται στην ακτή. Μετά απο τις απαραίτητες κι εδώ βουτιές και καθώς ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει έπρεπε να μετακινηθούμε στο λιμάνι του Πόρτο Κουφό όπου και θα περνούσαμε το βράδυ μας. Αφού λοιπόν δέσαμε και πάλι παρέα με τον καπετάνιο αποφασίσαμε να βγούμε για λίγο απο το ιστιοπλοϊκό και να φάμε σε μια ταβέρνα της περιοχής. Κοιμηθήκαμε αμέσως μετά την επιστροφή μας στο σκάφος και λίγο σκορπισμένοι. Άλλος μέσα στις καμποίνες, άλλος στα καναπεδάκια στο κατάστρωμα και άλλος σε αυτοσχέδιο κρεβάτι με πετσέτες και μαξιλάρια. Όχι γιατί δεν χωρούσαμε όλοι μέσα αλλά γιατί θέλαμε να κάνουμε κάτι το διαφορετικό. Και εδώ έρχεται η πρώτη παρατήρηση-συμβουλή. Όσο ζέστη και αν έχει μέσα στην μέρα να έχετε μαζί σας ένα φούτερ ή ένα αντιανεμικό μπουφάν γιατί η υγρασία είναι κάτι που θα νιώσετε σε μεγάλο βαθμό ιδιαίτερα τις πρωϊνές ώρες. Προσωπικά σκεπάστικα με μια πετσέτα θαλάσσης η οποία αντί να στεγνώσει καθώς ήταν απλωμένη είχε βραχεί ακόμα περισσότερο απο την υγρασία. Τελικά κατέβηκα στο εσωτερικό του σκάφους! ☺
Ξεκούραστοι το επόμενο πρωϊ είμασταν έτοιμοι να σαλπάρουμε και πάλι.
Ξεκινώντας απο το λιμάνι του Πόρτο Κουφό το επόμενο πρωϊ ήταν απαραίτητη μια γρήγορη στάση στο «Λαιμό». Μια μικρή παραλία ακριβώς μόλις βγείς απο το λιμάνι. Μια γρήγορη βουτιά στα δροσερά νερά και ο πρωϊνός καφές ήταν αυτό που χρειαζόμασταν για να συνεχίσουμε.
Μετά απο αρκετή ώρα «δρόμου» μέσα στην θάλασσα κάναμε την πρώτη μας μεγάλη στάση στα ανοιχτά του κόλπου όπου βρίσκεται η παραλία Καβουρότρυπες. Στην ακτή ένας χαμός όμως για εμάς η απόλυτη ησυχία και μια ευκαιρία να απολαύσουμε τα καταπράσινα νερά του συγκεκριμένου σημείου.
Συνεχίζοντας έπειτα απο κάποιες ώρες φτάσαμε και στο κάμπινγκ του Αρμενιστή. Το ίδιο περίπου σκηνικό. Σκεφτήκαμε να αράξουμε εκεί για να περάσουμε το βράδυ μας ωστόσο το σημείο δεν προσφέρεται ιδιαίτερα καθώς τα βόρεια ρεύματα θα μας κουνούσαν αρκετά το βράδυ. Αν είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζεται την εμεπιρία του ιστοπλοϊκού θα ήταν καλύτερα να αποφύγετε τους πειραματισμούς όσο και αν μέσα σας πιστεύετε ότι αντέχετε.
Έτσι κι εμείς αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε στο φυσικό λιμανάκι της Συκιάς. Το βραδινό μας μενού είχε ένα γρήγορο παραδοσιακό ελληνικό αυτοσχέδιο τραπεζάκι με ούζο πάνω στο κατάστρωμα. Έφτασε λοιπόν και η ώρα να απολαύσουμε και πάλι τον νυχτερινό ουρανό και να κοιμηθούμε ώστε να ανακτήσουμε δυνάμεις.
Με την ανατολή του ήλιου ήταν η μέρα που έπρεπε να ξεκινήσουμε για την επιστροφή μας. Η πρώτη βουτιά έγινε στο κάμπινγκ στο Καλαμίτσι. Ακόμα ένα σημείο όπου τα νερά θυμίζουν Καραϊβική. Συνεχίζοντας είχαμε την ευκαιρία να δούμε το μοναδικό τοπίο στο οποίο αγναντεύει η Βίλα Γαλήνη. Τελευταία στάση πριν ξαναδέσουμε στο σημείο απ’ όπου ξεκινήσαμε ένα απο τα απομονωμένα λιμανάκια του Πόρτο Καράς.
Είχαμε αρχίσει να προσαρμοζόμαστε απόλυτα στις απαιτήσεις του ιστιοπλοϊκού. Θέλαμε κι άλλο αλλά ίσως για πρώτη φορά είναι μια καλή ευκαιρία για να πάρεις μια καλή ιδέα του πόσο μπορείς να αντέξεις και αν είναι το στυλ διακοπών που σου ταιριάζει γιατί όπως και να το κάνουμε δεν είσαι στη στεριά.